Βασικά το συμπέρασμα είναι ένα και ισχύει για όλα τα φυσικά φαινόμενα θα έλεγα και κυρίως αυτά που μπορούμε να προβλέψουμε. Όπως είπε και ο Αινστάιν: «Δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο». Που σημαίνει ότι η ανθρώπινη βλακεία, κυριολεκτικά δεν έχει όρια.
Αντί να μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος, απλά τα αγνοούμε και κάνουμε τα ίδια και χειρότερα. Δεν είναι θέμα προετοιμασίας/prepardness και να είναι κάποιος prepper. Απλή κοινή λογική είναι. Όταν ξέρεις ότι έρχεται μια καταιγίδα και σε έχουν προειδοποιήση μέρες πριν, δεν πας τελευταία στιγμή να «σηκώσεις» τα ράφια ή ακόμα χειρότερα να μην κάνεις ούτε αυτό και μετά να παρακαλάς ή να παραπονιέσαι στις υπηρεσίες. Δεν σε προειδοποιούν για πλάκα, για να σώσεις την ζωή σου το κάνουν.
Δυστυχώς όμως υπάρχουν και χειρότερα. Αυτό που ακολούθησε μετά το πέρας του τυφώνα, ήταν αρκετοί άνθρωποι σε διάφορες περιοχές που είχαν πληγεί, να βγουν στους δρόμους και να λεηλατούν μαγαζιά. Σε πολλές περιοχές δεν έχουν ρεύμα, καύσιμα, τρόφιμα και οι κάτοικοι είναι απεγνωσμένοι εκλιπαρώντας για βοήθεια. Βοήθεια που ναι μεν μπορεί να τους προσφερθεί, αλλά ίσως λίγο αργά για αυτούς. Κάπως έτσι έγινε και με τον τυφώνα Katrina.
Κάθε μεγάλη καταστροφή ή γενικά γεγονός που θα μας φέρει σε κατάσταση να αγωνιστούμε για την επιβίωση μας, κάνει τον άνθρωπο να αλλάζει, αστραπιαία. Εκεί που ήξερες τον διπλανό σου, ότι ήταν ένας φιλήσυχος και σοβαρός άνθρωπος, ξαφνικά πέφτεις από τα σύννεφα, όταν το βλέπεις να κάνει πράγματα που δεν τα έχεις φανταστεί. Αυτό φυσικά μπορεί να συμβεί στον καθένα, ακόμα και εμάς. Μην βγάζουμε τους εαυτούς μας, απ’ έξω. Κανείς μας δεν ξέρει για τι είναι ικανός να κάνει, παρά μόνο όταν βρεθεί σε κάποια δύσκολη θέση.
Ας κάνουμε τώρα μια αντιστοιχία στον τυφώνα Sandy και τον τυφώνα «Χρεωκοπία», που έχει φτάσει και μας χτυπά την πόρτα. Θα παρατηρείσετε τα ίδια πράγματα. Μια πλειοψηφία, να αγνοεί τις «προειδοποιήσεις» και τα μηνύματα, που την τελευταία στιγμή θα τρέξει να αρπάξει ότι να ‘ναι, για να σωθεί. Και αφού γίνει και την νιώσουμε για τα καλά όλοι στο πετσί μας, μετά θα βγούνε έξω να λεηλατούν και να ληστεύουν για να σώσουν το τομάρι τους.
Μια διαφορά υπάρχει μόνο. Μια οικονομική κατάρρευση δεν είναι τόσο άμεση όσο ένας τυφώνας. Την ζούμε εδώ και τέσσερα χρόνια. Έτσι μέσα σε αυτό το διάστημα, αλλάζουμε σταδιακά. Σιγά-σιγά με το πέρασμα του χρόνου. Γινόμαστε όλο και πιο σκληροί και πιο απάνθρωποι. Εκεί που μοιραζόμασταν με τους άλλους, τώρα δεν θέλουμε. Το κρατάμε για εμάς. Οι άλλοι να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, λέμε.
Παρατηρείστε λίγο τις ανθρώπινες σχέσεις. Τα διαζύγια έχουν αυξηθεί υπερβολικά. «Όταν η φτώχεια μπαίνει από την πόρτα, η αγάπη βγαίνει από το παραθύρο» λέγαν οι παλιοί, καθώς και το «η φτώχεια φέρνει γκρίνια». Διαμάχες και αντιλογίες, ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας και κυρίως σε συγγενικά πρόσωπα, δίνουν και παίρνουν. Αδέλφια τσακώνονται, φίλοι «μαχαιρώνονται» και όλα αυτά, για οικονομικούς λόγους, είτε άμεσα είτε έμμεσα.
Έχουμε αλλοτριωθεί σαν άνθρωποι. Δεν είμαστε όπως παλιά, που είμασταν όλοι μονοιασμένοι και σεβόμασταν τα δικαιώματα των άλλων. Σήμερα αν ο άλλος θέλει τα λεφτά σου, βγάζει μαχαίρι και σε σκοτώνει, αν έχει πρόβλημα μαζί σου, στα «χώνει» κανονικά. Με το παραμικρό είμαστε έτοιμοι να αρπαχτούμε για το οτιδήποτε.
Δεν είναι παράξενο ότι τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μόδα η προετοιμασία (prepardness), τα σακίδια και οι εξοπλισμοί. Είχαν οι παλιοί τέτοια πράγματα; Σε ένα μαντήλι έβαζαν λίγο ξερό ψωμί και άντε και κανά μαχαίρι. Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά, προσπαθούμε να βρούμε «λύση» στο πρόβλημα, μόνοι μας. Ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να μας βοηθήσει κάποιος άλλος και για αυτό προσπαθούμε να «ξυστούμε με τα δικά μας νύχια».
Χίλιες φορές να είχαμε λίγο μυαλό/λογική και σεβασμό/καλή καρδιά παραπάνω, παρά ένα κάρο συμπράκαλα και εξοπλισμούς/προμήθειες. Εξάλλου δεν είναι η ίδια η φυσική καταστροφή που μας σκοτώνει ή θέτει την ζωή μας σε κίνδυνο, αλλά οι ενέργειες των ανθρώπων, που είτε δεν έχουν προετοιμαστεί, είτε από φόβο προβαίνουν σε αποτρόπαιες πράξεις. είτε απλά αδιαφορούν για τους άλλους. Στην ουσία, θα έλεγα, ότι δεν προετοιμαζόμαστε καθεαυτό για κάποιο συμβάν, αλλά για να αντιμετωπίσουμε την ανθρώπινη σκληρότητα, που επακολουθεί αυτών.
Λυκαων 
3 Νοεμβρίου, 2012 at 07:36
καλο το αρθρο σας
ΟΜΩΣ ΤΟ ΣΥΜΒΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΦΥΣΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ..ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΟ ΕΦΤΙΑΞΑΝ.ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΣΥΜΒΑΝ.ΑΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΤΕ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΘΑ ΤΙΣ ΒΡΕΙΤΕ ΕΙΣ ΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ ,ΟΤΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΑΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΡΠΕΙΠΕΙ.ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΣΕ ΦΟΝΙΚΟ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΙΝ ΓΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙΑΝ..ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΣΚΕΠΤΩΤΑΝ ΟΤΙ ΟΙ ΑΙΤΙΟΙ ΙΣΩΣ ΔΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΚΤΥΠΗΣΑΝ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΝ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
3 Νοεμβρίου, 2012 at 16:58
Δεν θα πω αν συμφωνω η διαφωνω με αυτο που λετε. Δεν εξεταζω αυτο. Οπως και να ειναι το πραγμα, είτε σε αυτό ειτε σε αλλα «φυσικά» ή μη φαινόμενα, υπάρχει ο παράγωντας ανθρωπος που προηγείτε και έπεται του φαινομένου. Τα «φυσικά» ή μη φαινόμενα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Η αδιαφορία όμως του ανθρώπου, η έλλειψη προετοιμασίας και τέλος η μη χαλιναγώγηση του αισθήματος της επιβίωσης, είναι φαινόμενα της εποχής μας και πράγματα που με λίγο νου και καρδιά, θα μπορούσαμε να τα λύναμε και να τα ξεπερνούσαμε. Μπορεί αυτοί που λες, να μας «χτυπουν»… αλλά μόνο επειδή δεν είμαστε ενωμένοι και δυνατοί μεταξύ μας. Αντι να σεβαστούμε οι ίδιοι την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, εμείς οι ίδιοι είμαστε έτοιμοι να «κατασπαράξουμε» τον οποιοδήποτε βρεθεί ανάμεσα σε εμάς και την ελπίδα για «επιβίωση» ή «καλύτερη ζωή».
Εχουμε ξεφυγει… το βλεπω καθημερινα στην ουρα του supermarket, στο βενζιναδικο, στην εφορια, στον δρομο οδηγωντας κτλ. Έτοιμοι να αρπαχτούμε, να κλέψουμε την σειρά, να προσπεράσουμε για να κερδίσουμε λίγο χρόνο παραπάνω. Σκέψου μόνο τι έχει να γίνει, αν τελικά γίνουν αυτά που φανταζόμαστε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
3 Νοεμβρίου, 2012 at 08:13
για μια ακομα φορα εγραψες!!!φοβερο θεμα!!την καλημερα μου και καλη δυναμη!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
3 Νοεμβρίου, 2012 at 16:59
Σε ευχαριστώ φίλε μου… αλλά γράφω μόνο αυτό που βλέπω και ζούμε όλοι μας, τα τελευταία χρόνια. Καλή δύναμη σε όλους μας. Θα μας χρειαστεί.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
4 Νοεμβρίου, 2012 at 04:43
Και όμως φίλε Φουγκ, αυτό το οποίο εσύ βλέπεις τόσα χρόνια, πολύ κόσμος δεν το βλέπει. Αν εσύ το θεωρείς παράλογο, εκείνοι το θεωρούν απλό και φυσιολογικό. Ακόμη πιο παράλογο, είναι ότι ενώ το θεωρούν φυσιολογικό, τους εκνευρίζει όταν το κάνουν οι άλλοι σε αυτούς, αλλά όχι όταν το κάνουν οι άλλοι σε άλλους, ή οι ίδιοι σε άλλους. Οι άνθρωποι της σημερινής Ελλάδας, στηρίζονται κυρίως στην οικογένεια και τους κοντινούς συγγενείς τους. Δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια η κυβέρνηση, θεωρεί έσοδο των άνεργων εγγονιών ή των άνεργων παιδιών-γονιών τη σύνταξη του παππού, της γιαγιάς και της θειάς. Να σου πω ένα μπράβο για το site, το οποίο εδώ και κάνα μήνα το διάβασα ολόκληρο. Έχεις δίκιο, ότι σχεδόν ο περισσότερος κόσμος, που δεν έχει και οικονομικά ή άλλα εφόδια, δεν προετοιμάζεται ή αν προετοιμάζεται το κάνεις λάθος, χωρίς καθόλου γνώσεις. Σημείωσε ότι το σχολείο μας αφήνει απαίδευτους σε αυτόν το τομέα και όχι μόνο. Θέλω να συμπληρώσω κάτι ακόμα όμως. Ο ελληνικός λαός φίλε μου, άσχετα με τα όπα όπα, τα κόμπλεξ του, τον καταναλωτισμό του, τα θαύματα, την αφέλεια του, τη παιδική αντιμετώπιση, τη θρηκεία του, την τελευταία στιγμή του, και άλλα πολλά. Είναι ένας λαός που έχει δοκιμαστεί και κουραστεί πολύ. Διαφωνώ λοιπόν με τον τρόπο που το χειρίζεται όλο αυτό. Διαφωνώ με τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τα απωθημένα του. Αλλά ένας λαός με τόσα απωθημένα, έχει νομίζω το δικαίωμα να πει τις τελευταίες στιγμές «πέρα βρέχει» και όσο μπορούμε θα ζήσουμε. Από εκεί και πέρα υπάρχει και ο Άδης. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Μακάρι όλη αυτή η οργάνωση, να μην είχε να κάνει με τη προετοιμασία για μια δύσκολη ώρα, ή για τις τελευταίες στιγμές, αλλά να προϋπήρχε σε όλους ή στους περισσότερους τομείς της ζωής του Έλληνα και του Ελληνικού κράτους.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
4 Νοεμβρίου, 2012 at 20:18
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Θα συμφωνήσω σε όλα, εκτός από το κομμάτι που λες ότι ένας λαός έχει δικαίωμα να πει «πέρα βρέχει». Δεν είμαι σίγουρος αν κατάλαβα καλά πως το εννοείς, οπότε αν κάνω λάθος, διόρθωσε με.
Για μένα, κανένας λαός δεν έχει το δικαίωμα να πει ότι τα παρατά, καταθέτει τα «όπλα» και απλά προσπαθεί να επι-ζήσει με όσα του αφήνουν να έχει. Αυτό δεν λέγεται ζωή, αλλά στην ουσία είναι μια νέα μορφή σκλαβιάς. Όπως βλέπεις εδώ και τέσσερα χρόνια που απλά καθόμαστε και αντιδρούμε στις ενέργειες/πράξεις αυτού του κράτους, ούτε έχουν σταματήσει να πιέζουν αυτόν το λαό, ούτε αυτός ο λαός κέρδισε τίποτα. Απλά χάνει πολύτιμο χρόνο. Με την απάθεια μας αυτή δεν καταδικάζουμε τους εαυτούς μας μόνο, αλλά και των παιδιών μας. Δεν νομίζω ότι κανείς μας έχει αυτό το δικαίωμα, να χαντακώνει τις ζωές των παιδιών του. Πρέπει να προστατεύσουμε αυτά τα παιδιά, πάση θυσία.
Το ότι σήμερα υπάρχουν σε όλο τον κόσμο, sites σαν αυτό εδώ, έχει πολύ απλά να κάνει με το ότι σαν άνθρωποι έχουμε αποκοπεί από τις ρίζες μας και έχουμε χάσει την, ας πούμε, «αρχέγονη» γνώση αυτοσυντήρησης. Ακόμα και αν δεν γίνει τίποτα και ελπίζω να μην γίνει, ο καθένας μας ας κρίνει από μόνος του, αν αυτές τις γνώσεις, θα τις ενσωματώσει πλέον, στον τρόπο ζωής του και να τις μεταδόσει στις νεες γενιες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
5 Νοεμβρίου, 2012 at 02:34
Βασικά, κοίτα να σου πω, πως βλέπω το «πέρα βρέχει» και τον Άδη. Η μία περίπτωση, είναι όπως το είπες, αδιαφορία η οποία θα έχει σα συνέπεια μία πολύ ανυπόφορη επιβίωση, ας το πούμε σκλαβιά, μαυρίλα, Άδης. Η άλλη περίπτωση είναι αδιαφορία, μέχρι την δεύτερη έξοδο του Μεσολλογίου. Εγώ τουλάχιστο, θα προτιμούσα αυτόν το δεύτερο Άδη. Ίσως βέβαια να υπάρχει και κάποιος ενδιάμεσος, πιο ειρηνικός τρόπος που μου διαφεύγει. Σίγουρα το σημαντικότερο όλων, είναι το μέλλον των παιδιών. Είναι κρίμα με κάθε τρόπο, να πετσοκόβουνε τα φτερά τους.
Οι γνώσεις που μεταδίδεις στο site, είναι δημιουργικότατες και σημαντικές ακόμη κι αν δεν τις υλοποιήσει κάποιος, αλλά και μόνο ως τροφή για σκέψη και οργάνωση. Σϊγουρα όμως σε κάποιες περιπτώσεις είναι αναγκαίες. Απορώ όμως φίλε μου, γιατί απέρριψε ο άνθρωπος τόσο ουσιαστικές γνώσεις και αποστράφηκε αυτόν τον τρόπο ζωής. Δεν μπορεί να είναι πχ απλά θέμα ευκολίας. Γιατί εδώ στην πόλη, τουλάχιστον κάποιοι, νιώθουμε μισοί, μισοάδειοι χωρίς τη φύση, τους τρόπους της και την επικοινωνία μας με αυτή.
Από εδώ έμαθα, ότι υπάρχουνε ανάλογα τέτοια site. Πριν διαβάσω εδώ, μόνο τον οδηγό επιβίωσης της S.A.S είχα διαβάσει.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
5 Νοεμβρίου, 2012 at 17:55
Μην ξεχνας το αποτελεσμα αυτης της εξοδου http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BE%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85
Σιγουρα υπαρχουν και αλλοι τροποι, αλλα δυστυχως δεν θελουμε να τους δουμε, γιατι πολυ απλα, ειμαστε «βολεμενοι» ή ας πουμε οτι τα βγαζουμε περα οπως ειμαστε τώρα, οπότε γιατι να ρισκάρουμε… και καλά. Δυστυχώς όμως η επιτυχία/αποτυχία, πάντα κρίνεται εκ του αποτελέσματος, το οποίο αναμένουμε να δούμε και κυρίως να βιώσουμε.
Τα παιδια ως συνηθως, θα υποστουν τα χειροτερα, οπως γινεται παντα, σε ολοκληρο τον κοσμο. Επειδη δεν ειναι ικανα να υπερασπιστουν τα δικαιωματα τους, τα εκμεταλευονται παραφορα.
Έτσι… όπως τα λες. Όποιος μπορεί και όσο βαθμό μπορεί, τα εφαρμόζει… ακόμα και αν δεν μπορεί να τα εφαρμόσει, τουλάχιστον ας τα περάσει στα νέα παιδιά, κυρίως όσα θέματα έχουν σχέση με την ηθική.
Πες το ευκολία, πες το αδιαφορία, έλλειψη παιδείας… κα.. ειναι πολλοί οι λόγοι. Πραγματικά ζηλεύω λαούς όπως οι Σκανδιναβοί και οι Καναδοί, που ζουν σε ένα πιο αρμονικό επίπεδο με την Φύση. Είναι κρίμα εμείς εδώ, που έχουμε μια μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας, να μην ξέρουμε ούτε τα βασικά.
Πριν ξεκινήσω, αγνοούσα και αυτόν. Όταν όμως έκανα μια στροφή 180 μοιρών, διαπίστωσα ότι υπάρχουν αρκετές πληροφορίες και άνθρωποι που ασχολούνται και εδώ στην Ελλάδα. Μπες στο φόρουμ και θα το διαπιστώσεις.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!