Με όλα αυτά που ζούμε καθημερινά, όλο και περισσότερος κόσμος φοβισμένος, προσπαθεί να μάθει για την επιβίωση, την αυτάρκεια, την Φύση. Πολύ από εμάς, βλέπουμε ότι δεν υπάρχει άλλη ειρηνική εναλλακτική λύση στα προβλήματα μας και στρεφόμαστε στις παλιές «δοκιμασμένες συνταγές» του παρελθόντος. Μόνο που σήμερα, υπάρχει μια μικρή διαφορά. Περισσότερος κόσμος στρέφεται στην λύση της επιβίωσης στην Φύση, σαν αντιμετώπιση ενός έκτακτου γεγονότος, παρά στην αυτάρκεια.

Τι πιο εύκολο να διαβάσεις μερικά άρθρα στο Διαδίκτυο, να ρωτήσεις πέντε ανθρώπους που ξέρουν και να φτιάξεις ένα σακίδιο, για μια έκτακτη ανάγκη, ενός καταστροφικού φυσικού φαινομένου για παράδειγμα. Καθόλου κακό και αν το έκαναν περισσότεροι, θα θρηνούσαμε λιγότερα θύματα ανά τον κόσμο, σε τέτοιες καταστάσεις. Όμως αυτή είναι μια λύση, συγκεκριμένων καταστάσεων και γεγονότων. Δεν είναι μια λύση που μπορεί να εφαρμοστεί σε όλες τις περιπτώσεις.

Η οικονομική κρίση που έχει μπει για τα καλά στις ζωές μας εδώ και 4 χρόνια, είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις που δεν αντιμετωπίζονται με ένα σακίδιο στην πλάτη και πορεία προς το ψηλότερο βουνό. Η οικ.κρίση είναι μια κατάσταση πολύ ύπουλη και «αθόρυβη». Ήρθε σιγά-σιγά και χτύπησε τις πόρτες όλων, χωρίς να το καταλάβουμε. Όσο εμείς τρέφαμε ελπίδες για κάτι καλύτερο, αυτή δούλευε στο υπόβαθρο, δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο την κατάσταση μας.

Είναι λάθος λοιπόν, για ένα πρόβλημα όπως η οικονομική κρίση, να θεωρεί κάποιος σαν λύση το στήσιμο ενός σακιδίου επιβίωσης, το οποίο στηρίζεται στην λογική του έκτακτου και του επείγοντος, ενώ η οικ.κρίση είναι ένα πρόβλημα μακροχρόνιο, με τελείως διαφορετικό τρόπο λειτουργίας.

Η έσχατη λύση στην οικονομική κρίση, αφού δεν μας προσφέρουν άλλες, είναι η αυτάρκεια. Αυτάρκης εν συντομία, σημαίνει να είσαι ανεξάρτητος από το σύστημα, για βασικές ανάγκες, όπως το φαγητό, την ενέργεια, το νερό, την υγεία κα. Όλα αυτά που σου προσφέρει ένα οργανωμένο κράτος, θα πρέπει να τα κάνουμε εμείς οι ίδιοι, όπως και με ότι μέσα διαθέτουμε. Τεράστιο βήμα, ειδικά για τους σημερινούς ανθρώπους, που είναι εξαρτημένοι από αυτό το σύστημα.

Ένας άνθρωπος των πόλεων δεν μπορεί να είναι αυτάρκης. Ένας άνθρωπος αποκομμένος από την Φύση, την καλλιέργεια, την εκτροφή ζώων, δεν μπορεί να γίνει ποτέ αυτάρκης. Ένας άνθρωπος που δεν ξέρει/μπορεί να ράψει ένα κουμπί, να κόψει ξύλα, να φτιάξει σαπούνι, να μαγειρεύει, δεν γίνεται αυτάρκης. Για να γίνεις αυτάρκης, χρειάζεται πολύ κόπο και αν δεν έχεις όρεξη να κουραστείς, δεν γίνεται.

Μέσα σε λίγες προτάσεις, δείτε πόσοι άνθρωποι μένουν «εκτός». Μόνο όσοι έχουν την θέληση για ριζική αλλαγή στην ζωή τους, θα μπορέσουν  να τα καταφέρουν. Λίγοι θα το προσπαθήσουν, πραγματικά και ακόμα λιγότεροι θα το πετύχουν.

Επειδή η αυτάρκεια, είναι τόσο δύσκολο να επιτευχθεί δεν σημαίνει ότι πρέπει να απογοητευόμαστε ή να εθελοτυφλούμε και να βρίσκουμε άλλες παρόμοιες λύσεις, όπως η επιβίωση. Είναι σαν να δίνεις το λάθος φάρμακο για μια αρρώστια… στο τέλος ο ασθενής θα νοσήσει ακόμα χειρότερα.

Καλό είναι να έχεις ένα σακίδιο έτοιμο και ένα σπίτι στο χωριό, αλλά αυτό είναι μόνο για λίγο και για συγκεκριμένες καταστάσεις. Δείτε πως «εργάζεται» η οικονομική κρίση και μας κατατρώει, μέρα με την μέρα, σαν ένας καρκίνος και θα καταλάβετε ότι δεν είναι η σωστή λύση. Αν η οικ.κρίση μας τρώει το μεροκάματο και την μπουκιά από το στόμα μας, τότε εμείς πρέπει να την εξασφαλίσουμε είτε μέσα, είτε έξω από αυτό το ίδιο το σύστημα που μας έφερε σε αυτήν την κατάσταση. Και επειδή λύση εκ των έσω δεν διαφένεται, μιας και μερικά εκατομμύρια άνθρωποι σκέφτονται καθημερινά το ίδιο πράγμα, μάλλον η λύση είναι εκτός… ή τουλάχιστον όσο εκτός συστήματος μπορούμε.

Μιλάμε για το Κραχ του ’30, την Κατοχή και άλλες δύσκολες περιόδους της ανθρωπότητας, σαν να ανήκουν στο χτες. Δεν καταλαβαίνουμε ότι είμαστε στην ίδια θέση με αυτούς τους ανθρώπους που πέρασαν κάποτε αυτά τα δεινά. Το ότι κρατάμε στο χέρι ένα κινητό, επικοινωνούμε μέσω υπολογιστών, ταξιδεύουμε με αυτοκίνητα κα δεν αλλάζει την κατάσταση και κυρίως το αποτέλεσμα.

 Store   Forum   Facebook   Twitter